Work Smart, Not Hard
Groff jest procesorem, który czyta niesformatowany tekst i polecenia formatujące i produkuje z nich sformatowany tekst, który wysyła na urządzenie wyjściowe. Jest to wersja GNU programu troff (groff = GNU Troff). Więcej informacji można znaleźć na stronie projektu: http://directory.fsf.org/project/groff/
Ogólnie rzecz biorąc można napisać, że freeradius-server-2.1.3, który ponoć jest najpopularniejszym serwerem RADIUS na świecie, nie jest zbyt dobrze przystosowany do kompilacji na systemie Solaris 10. Wprawdzie skrypt ’configure’ niby sprawdza co trzeba i...
Są różne sposoby instalacji oprogramowania usługowego na systemach UNIX/Linux, są systemy pakietów i praktycznie każda dystrybucja ma swój własny, mniej lub bardziej podobny do innych. Solaris też posiada system pakietów, ja jednak wolę instalować oprogramowanie usługowe ze źródeł i kompilować je samodzielnie ustawiając opcje konfiguracyjne i optymalizacyjne. W tym rozdziale znajdziecie transkrypcje sesji kompilacji różnego rodzaju oprogramowania wraz z krótkim komentarzem.
Skoro mamy już zainstalowany system operacyjny i ewentualnie pakiet kompilatorów, to możemy przystąpić do instalacji oprogramowania dodatkowego czyli aplikacji lub serwerów usługowych, które będą działać na serwerze lub klastrze. Jest kilka sposobów instalacji takiego oprogramowania, mogą to być gotowe pakiety od Sun, mogą to być pakiety dostarczone przez społeczność lub firmy trzecie, skompresowane binaria, tudzież źródła, które należy rozpakować i skompilować.
Po instalacji systemu operacyjnego zwykle instalujemy jeszcze jakieś oprogramowanie dodatkowe. Ja instaluję przede wszystkim SunStudio, czyli narzędzia developerskie i kompilatory udostępniane przez firmę Sun. Jeśli stawiamy klaster, to potrzebny nam też będzie Solaris Cluster i powiązane pakiety.
Swego czasu przebrnąłem i kilkukrotnie wykorzystywałem instalację z Archiwów Flash (Flash Archives) i uważam, że ten typ instalacji jest całkiem nieźle opisany w dokumentacji na stronach SUNa http://docs.sun.com/. Jest to dobre rozwiązanie jeśli potrzebujemy skonfigurować serwer i powtórzyć tę instalację na kolejnych maszynach o tej samej architekturze i konfiguracji. Bardzo dobrze się też nadaje do zabezpieczenia gotowej konfiguracji nawet pojedynczego serwera na wypadek padu systemu.
Instalacja z CD/DVD to sposób wymagający najmniej zachodu i znajomości systemu. Instalowania z CD nie polecam, jeśli masz możliwość to użyj DVD, jeśli nie, to sprawdź w dokumentacji jak wznowić instalację po 1-szej płycie CD, bo pamiętam, że się z tym kiedyś gimnastykowałem. Instalacja z DVD nie stwarza problemów, oczywiście pod warunkiem, że sprzęt będzie współpracował.
Obrazy ISO można pobrać ze stron SUNa, na dzień pisania tego tekstu jest dostępny pod adresem: http://www.sun.com/software/solaris/get.jsp. Jeśli adres się zdezaktualizuje, to trzeba wejść na stronę SUN Microsystems i tam poszukać pod Software->Operating Systems itd. Wierzę, że jak zabierasz się za instalację Solarisa to potrafisz to znaleźć 🙂
Solarisa można zainstalować na kilka sposobów. Najprościej zapewne jest włożyć płytkę DVD do napędu, usiąść przy konsoli graficznej, klawiaturze, myszce i wyklikać opcje. Ale takim sposobem to się instaluje pojedyncze instancje na potrzeby Desktopu lub małych instalacji serwerowych.
Kiedy jest już nieco więcej maszyn, a szczególnie gdy chcesz budować instalację High Availability lub większe instalacje serwerowe, gdzie istotną rzeczą jest jednolitość konfiguracji to warto zainteresować się innymi metodami instalacji, takimi jak Flash Archive oraz Custom Jumpstart.
Znajdziesz tu trochę informacji na temat instalacji, konfiguracji oraz administrowania systemami Unixowymi. Jako, że pracuję głównie na systemach Solaris 10, to większość tekstów będzie dotyczyła tego systemu. Zresztą lepszych lub gorszych opisów dotyczących systemów opartych o jądro Linuxa jest w sieci pod dostatkiem. A Solaris ma swoje – jak to nazywam – folklory. Jeśli chcesz pracować z tym systemem, to musisz go poznać. Ja postaram się tutaj przybliżyć nieco te „folklory” i podsunąć kilka rozwiązań. Ale będzie nie tylko o Solarisie. Na co dzień zajmuję się administracją, wdrażaniem i rozwojem usług sieciowych, jeśli więc starczy mi czasu i chęci, to będzie też trochę o tym.
Na temat samego programu nie będę się rozpisywał – ci, którzy go używają to wiedzą dlaczego warto, ci, którzy używają innych programów widocznie mają swoje powody, a ci, którzy uważają, że najlepszy jest Outlook Express pewnie nadal żyją w nieświadomości istnienia innych programów, które potrafią poprawnie cytować, składać w wątki i wstawiać poprawny delimiter przed sygnaturką. No ale skoro duża część obecnych internautów ma problemy z ortografią i cierpi na różne dysfunkcje, to nie można od nich wymagać poprawnego ustawienia sygnaturki czy w ogóle znajomości tzw. Netykiety. Często też widuję maile, w których są dwie linijki tekstu, osiem sygnaturki i jeszcze kilka tzw. disclaimer’a czyli tekstu w stylu: „ten mail jest przeznaczony tylko dla odbiorcy i jeśli otrzymałeś go przypadkowo to go nie czytaj, skasuj…”, spal i cośtam jeszcze, zwykle w dwóch językach, bo to chyba trendi (dżezi, si, czy jakoś tam) jest teraz. Ale my nie o tym…
